“Van wie of wat wordt jij gelukkig en waarom?” De studenten pakken pen en papier om de vraag te beantwoorden. “ Heb je de mensen die je zojuist hebt genoemd ook verteld waarom jij gelukkig van hen wordt?” vraag ik vijf minuten later. Ze lachen onwennig en kijken mij wat verbaasd aan, alsof dit een beetje een rare vraag is. En dat is het misschien ook, maar ik vraag het niet voor niets.

"Het uiten van dankbaarheid verhoogt het geluksgevoel."

In een ontroerend weergegeven experiment van Soulpancake krijgen deelnemers de opdracht te noteren waarom een dierbare van hem of haar zo belangrijk is. Vervolgens wordt hen gevraagd die persoon te bellen en de brief voor te lezen. Voor het onderzoek èn na het telefoongesprek hebben de deelnemers een test ingevuld die hun geluksgevoel meet. En wat blijkt; het uiten van de dankbaarheid heeft het geluksgevoel van de deelnemers significant verhoogd. In ander wetenschappelijk onderzoek van o.a. Martin Seligman worden deze bevindingen bevestigd. 

De studenten geef ik, na het bekijken van het experiment van Soulpancake, de mogelijkheid  in de klas te delen waar zij gelukkig van worden. De onwennigheid is inmiddels weg en allemaal pakken ze deze kans. Ook al uiten de studenten hun dankbaarheid niet direct tegen hun dierbaren, er gebeurt iets met de sfeer in de groep;  het werkt ontwapenend en verbindend. En ik vind het hartverwarmend hun verhalen te horen. Zo vertelt een buitenlandse studente blij te zijn met haar broer: “Hij steunt mij wanneer ik bang ben, stimuleert mij in mezelf te geloven en helpt mij als ik beslissingen moet nemen. Het is dankzij hem dat ik het avontuur ben aangegaan in Nederland te studeren.”

Onder het mom ‘Practise what you preach’ besluit ik ’s avonds dat het een mooi moment is om ook mijn dankbaarheid te uiten. Net voordat ik het bericht inspreek aan een goede vriendin, merk ik de spanning  op van deze actie. “Moet ik dit wel doen?” flits het door mij heen. Blijkbaar voelt het ook wat kwetsbaar, ondanks dat ik weet dat mijn vriendin dit bericht zal waarderen. Ik doe het toch en vrijwel direct daarna krijg ik een lief bericht terug. Zij wordt duidelijk ook weer gelukkig van mijn woorden.  En dat is het mooie hiervan; je wordt niet alleen zelf gelukkiger, de persoon die je boodschap ontvangt wordt ook gelukkiger. Want hoe leuk is het zo'n blijk van waardering en erkenning te krijgen!

Zo simpel is het dus, realiseer ik mij weer op het einde van deze dag. Studenten blij, ik blij, vriendin blij. Als dat geen win-win is…

(Mocht je nieuwsgierig zijn naar de reacties van de dierbaren van het bovengenoemde experiment toen zij gebeld werden door de deelnemers, bekijk dan dit filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=oHv6vTKD6lg)

Hartelijke groet,

Linda